ΣΕΛΛΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ: ΤΟ ΜΕΙΖOΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΛΕΙΣΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ !

Πριν από 3.000 χρόνια, ο Αριστοτέλης μίλησε για την «ετερογονία των σκοπών», επισημαίνοντας τις απροσδόκητες εξελίξεις στην πορεία μιας ιδέας ή μιας πολιτικής. Με απλά λόγια, η «ετερογονία σκοπών» μας δίδαξε ότι πολλές φορές οι πρωτοβουλίες που παίρνουμε οδηγούν σε αποτελέσματα εντελώς διαφορετικά από εκείνα που επιδιώκονται.  Σήμερα, 3.000 χρόνια αργότερα, η χώρα που γέννησε τον Αριστοτέλη, έχει πάρει διαζύγιο από τη λογική. Και η λογική λέει  ( Common Sense ) ότι θα πρέπει να προσαρμοστούμε με τις απαιτήσεις, τις ανάγκες, τις ιδιαιτερότητες και τις ΤΑΣΕΙΣ  του σήμερα και όχι του ΧΘΕΣ.    Ως εκ τούτου,  αναγνωρίζω καλοπροαίρετα ότι όσοι  ενεπλάκησαν σε αυτή την διαδικασία είχαν προφανώς, αποκλειστικό γνώμονα την επίλυση του προβλήματος που προέκυψε αναφορικά με τη λειτουργία του καφενείου και ενήργησαν με αποκλειστικό και μόνο σκοπό,  την αγάπη για το χωριό, καθώς γνωρίζω  ότι όλοι οι συμπατριώτες μας, θέλουν διακαώς και αγωνίζονται  προς αυτή την κατεύθυνση, ήτοι να ανοίξει το καφενείο. Επομένως, είναι προφανές ότι επιδιώχθηκε λύση στο πρόβλημα αλλά χωρίς να υπάρξει δυστυχώς αποτέλεσμα και μάλλον επαληθεύεται η <<ετερογονία των σκοπών, κατά Αριστοτέλη>>.!!!   
ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕ ΛΥΘΗΚΕ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΠΟΥ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ  ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ  ΛΥΣΗ.

Και επειδή εκτιμώ ότι  είναι αυτονόητο ότι θα συμφωνείτε με τα παραπάνω, να πάμε και παρακάτω...

Σε συνέχεια της παλαιότερης συζήτησης, που είχα πραγματοποιήσει  με συντοπίτη μας, είχα δεσμευτεί να εκφράσει το ΣΕΛΛΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Blog News Nemesis, την δική του άποψη, για το σοβαρό θέμα του χωριού μας, που ακούει στο όνομα της μη λειτουργίας καφενείου.  Πριν προχωρήσουμε σε αυτό εκτιμάμε ότι καλό είναι να προσεγγίσουμε σφαιρικά την εικόνα, που αφορά την συγκεκριμένη επιχειρηματική δραστηριότητα, γιατί περί αυτού πρόκειται, άσχετα εάν μέχρι τώρα ήταν κάτι μεταξύ τοπικής επιχείρησης και μιας φολκλορικής κατάστασης…

Αγαπητοί φίλοι το θέμα Παραδοσιακό καφενείο σε χωριά που δεν έχουν πάνω από 40 κατοίκους μόνιμα όλο το χρόνο, αποτελεί σύνθετο θέμα…

 

Ο ορισμός του Παραδοσιακού Καφενείου κατά τον κύριο Αλέκο Φασιανό,  προσδιορίζεται ως εξής:

«ΚΑΦΕΝΕΙΟ»  Ναργιλέδες και καφέδες  και γλυκά του κουταλιού του παλιού του καφενείου λεβεντιάς του λιμανιού. Το’ να πόδι πάνω στ’ άλλο τάβλι πρέφα και καφέ πάνε τα φαρμάκια κάτω φέρνει ο πόνος τη χαρά. Ένα ούζο από μένα στον Νικόλα τον ψαρά στον Θανάση τον ψημένο με αλμύρα και ψαριά  <<Αλέκος Φασιανός>>.

Εάν  επιχειρηθεί να δοθεί ένας αφαιρικός ορισμός για το παραδοσιακό καφενείο, μπορεί κανείς να υποθέσει, να θεωρήσει ή όπως θέλετε να το δείτε εσείς, το μαγαζί εκείνο στο οποίο προσφέρονται  ελληνικός καφές (βαρύς γλυκύς, βαρύς μέτριος, βαρύς σκέτος, ελαφρός) και με οποιοδήποτε άλλο τρόπο παρασκευασμένος καφές και άλλα ροφήματα, γλυκό κουταλιού, τυποποιημένα παγωτά και ποτά, αναψυκτικά ή οινοπνευματώδη (όπως ούζο, κονιάκ, λικέρ, τσίπουρο και λοιπά συναφή). Τα οινοπνευματώδη ποτά προσφέρονται με τη συνοδεία ή μη πρόχειρου μεζέ, ο οποίος προσφέρεται όπως φέρεται στο εμπόριο, χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία στο κατάστημα. Στα οινοπνευματώδη ποτά δεν περιλαμβάνονται ουίσκι, βότκα, τζιν και λοιπά συναφή. Δεν περιλαμβάνονται στην έννοια του παραδοσιακού καφενείου οι επιχειρήσεις που λειτουργούν με τη μορφή εκσυγχρονισμένου καφενείου (καφετερία, καφέ-μπάρ, κ.λ.π.).  Άλλες ονομασίες που του αποδίδονται είναι Καφείον ή Καφενές.

Από την άλλη στην αρχαιότητα, αντίστοιχα των καφενείων, ήταν τα  (θερμοπώλεια). Στην Κωνσταντινούπολη ανοίγει το 1ο καφενείο το 1555. Η  Ελλάδα, σαν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δοκιμάζει τον καφέ πρίν από την υπόλοιπη Ευρώπη. Ιδιαίτερα οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Θεσσαλονίκης και γενικά της Βορείου Ελλάδος πρώτοι γνωρίζουν και συνηθίζουν τον καφέ μαζί με τους Τούρκους. Στην Ελλάδα  και συγκεκριμένα στην Θεσσαλονίκη του 17ου αιώνα σύμφωνα με τις πηγές, υπάρχουν περισσότερα από 300 καφενεία όπου συχνάζουν Έλληνες και Τούρκοι. Στην Αθήνα και τις πόλεις της Νοτίου Ελλάδος τα καφενεία εμφανίζονται αργότερα. Στην αρχή είναι μικρά και συχνάζουν σε αυτά μόνο Τούρκοι, σταδιακά όμως η πελατεία τους εμπλουτίζεται και με Έλληνες. Σύμφωνα με τον Παπαδιαμάντη, από το 1760 η συνήθεια του καφέ μεταδίδεται και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Επιπλέον,  τα παραδοσιακά καφενεία στο εξωτερικό ήταν ένας συνδετικός κρίκος για τους Έλληνες που είχαν μεταναστεύσει. Ουσιαστικά ήταν το στέκι και το αποκούμπι τους.  Καφενεία στο εξωτερικό υπήρχαν στην Τασκένδη, το Κάϊρο, την Νέα Υόρκη, την Αγγλία κ.α.  Τα καφενεία είναι συγκεντρωμένα σε πλατείες και κεντρικούς δρόμους (δίκτυα επικοινωνίας). Αποτελούν σημεία εισόδου οικισμών ή σημεία αναχωρήσεων (στάσεις λεωφορείων, παζάρι). Οι θαμώνες είχαν πολλά κίνητρα για την καθημερινή τους συναναστροφή στα καφενεία. Τόσο οι κάτοικοι  της πόλης ή  του χωριού ( συνταξιούχοι κυρίως….)  όσο και εξωτερικοί επισκέπτες αλλά και οι πολιτευόμενοι είχαν μια καλή ευκαιρία να παίξουν το δικό τους <<παιχνίδι>>, μαζί με  ένα φλιτζάνι καφέ, τα παιχνίδια  τάβλι, πρέφα,  δηλωτή κ.λ.π. αλλά σε πολλές περιπτώσεις εξυπηρετούσε και το ταχυδρομείο.  Οι διαφορές με το παρελθόν μεγάλες καθώς πλέον τα τελευταία χρόνια εξελιχτήκαν σε ένα βλαχομπαρόκ στέκι, καθώς οι ξύλινες καρέκλες αντικαταστάθηκαν με πλαστικές καρέκλες, τα μαρμάρινα η όμορφα σιδερένια τραπέζια  με γυάλινα τραπέζια, η ασπρόμαυρη τηλεόραση με έγχρωμη τηλεόραση η παραδοσιακή μουσική  με σύγχρονη μουσική, ο ελληνικός καφές  με τον φραπέ και το espresso, η τσικουδιά με το Ουίσκι και πολλά άλλα!  

Στην παρούσα χρονική στιγμή,  η κρίση των παραδοσιακών καφενείων δεν έμεινε στο απυρόβλητο. Πέραν του οικονομικού περιβάλλοντος υπήρξε και δραματική αλλαγή στην αξία του εξοπλισμού. Η υποβάθμιση παραδοσιακών καφενείων από σύγχρονες, απρόσωπες κατά κάποιο τρόπο επιχειρήσεις π.χ. καφετέριες. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια η πολιτεία, αποφάσισε να αλλάξει τα δεδομένα, επιβάλλοντας κανόνες, ως όφειλε να έχει κάνει πολλά χρόνια πριν! Η απάντηση από τους ανθρώπους της υφιστάμενης κατάστασης υπήρξε άκρως αρνητική, και πως θα μπορούσε να μην ήταν άλλωστε, αφού τα καφενεία λειτουργούσαν χωρίς κανένα ουσιαστικά κανόνα… 
 

Υπήρξαν παλαιότερα πολλές χαρακτηριστικές δηλώσεις  από πολλά καφενεία στην Μεσσηνία, που μεταξύ άλλων ανέφεραν :

"……Θα βάλουμε λουκέτο ήταν η  απάντηση που έδωσαν οι ιδιοκτήτες καφενείων σε χωριά της Μεσσηνίας,  στην λογική της ένταξη ασφαλιστικά στον ΟΑΕΕ.  Καφενεία και μικρά παντοπωλεία που σήμερα περισσότερο επιτελούν κοινωνικό έργο παρά είναι επιχειρήσεις, πρόκειται να οδηγηθούν σε κλείσιμο, αφού η εισφορά στον ΟΑΕΕ είναι δυσβάσταχτη για τους ιδιοκτήτες τους…."  

"….Το αποτέλεσμα είναι  ότι  θα μαραζώσουν, θα ερημώσουν τα χωριά, καθώς το καφενείο είναι ο τόπος συνάντησης των συγχωριανών και αποτελεί τη μοναδική διέξοδο, όταν βγουν από το σπίτι. Το καφενείο στο χωριό και σε κάθε χωριό είναι τόπος συνάντησης της τοπικής κοινωνίας. Ότι και να γίνει, στο καφενείο θα πάει ο καθένας για να δει κάποιον, πού αλλού μπορεί να πάει. Αν περάσουν ένα τέτοιο μέτρο, τελείωσε η ύπαιθρος και τα χωριά. Δεν θα μείνει κανένα ανοιχτό. Εγώ προσωπικά θα το κλείσω. Είναι τώρα να πληρώνουμε 200 ευρώ το μήνα με 3 καφέδες την ημέρα…."  

"….Ο κόσμος που μένει στα χωριά είναι λίγος και με τους λίγους καφέδες την ημέρα οι καφετζήδες δεν μπορούν να βγάλουν ούτε τα έξοδά τους. Με 10 - 15 καφέδες που πουλάνε τη μέρα πως θα πληρώσουν τον ΟΑΕΕ. Δεν συζητάμε την περίπτωση να υπάρχει  και ενοίκιο… δε θα μείνει καφενείο.. θα κλείσουν όλα!  Το καφενείο δίνει λίγη ζωή στα χωριά. Αν κλείσουν θα ερημώσουν, πού θα πάει ο κόσμος…"

Aυτά,  ως προς την ιστορία των καφενείων…έτσι όπως καταγράφονται σε διάφορες αναφορές

 

Ας πάμε στο μείχων θέμα του κλειστου καφενείου μας.

Τι συμβαίνει λοιπόν με το καφενείο στο Σελλά?
 

Γιατί έχουμε καταφέρει να χάσουμε εδώ και τρία με τέσσερα περίπου χρόνια το σημείο αναφοράς του Χωριού ?

 

ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΕΛΛΑ 2014

Στο Σελλά για πολλά χρόνια λειτουργούσαν δυο καφενεία του Παππά και του μπάρμπα Σταύρου, τα οποία δεδομένων των συνθηκών και αρκετά παραδοσιακά ήταν και ανταγωνιστικά κατά κάποιο τρόπο λειτουργούσαν.  Πολύ παλιά από όσο γνωρίζω  και αν δεν κάνω κάποιο λάθος, υπήρξαν ακόμα αλλά δυο καφενεία (μπακάλικα) ( Κοντούλια, και ένα στην πέρα- ρούγα στο μικρό σπιτάκι του Τσιτόγιαννη). Την τελευταία δεκαετία λειτουργούσε το καφενείο στο κάτω κτήριο της κοινότητα στο κεντρικό Σελλά. Η επιβολή κανόνων λειτουργίας από το κράτος (ΟΑΕΕ, κανόνες υγείας κλπ) αλλά και της διάθεσης να αποχωρήσει από την διεύθυνση της λειτουργίας για  προσωπικούς λόγους του συγχωριανού μας (Παναγιωτόπουλου Γεωργίου),  είχε σαν αποτέλεσμα να καθίσταται αδύναμη η λειτουργία του καφενείου και μέχρι σήμερα να παραμένει κλειστό!    Για την ιστορία  του Σελλά το καφενείο σταμάτησε την λειτουργία του πριν δυο χρόνια. Επιχειρήθηκε στην συνέχεια να επαναλειτουργήσει καθώς το διεκδίκησαν μέσω δημοπρασίας, δυο συμπατριώτες μας, αλλά με τελικό άσχημο αποτέλεσμα, καθώς ούτε ο ένας ούτε ο άλλος κατάφεραν να το λειτουργήσουν. Στην συνέχεια υπήρξαν  προσπάθειες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να τεθεί σε λειτουργία, αλλά κατέστη μέχρι σήμερα ανέφικτο.
 

Είναι σκόπιμο σε αυτό το σημείο να επισημανθεί ότι η Ελλάδα βιώνει μια οικονομική κρίση, που μεταξύ πολλών άλλων ήταν και ο άκρατος παρεμβατισμός στο θέμα λειτουργίας  αγοράς. Ο έν λογω παρεμβατισμός αποτέλεσε και θα  αποτελεί τροχοπέδη στο βαθμό που επιχειρείται να παίζει καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία της αγοράς, για την  όποια επιχειρηματική κίνηση, μικρή ή μεγάλη καθώς ξέφευγε και πέραν του  θεσμικού και νομικό πλαισίου, που καθορίζει την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς.  Υπό αυτή την έννοια, αν και μικρή η σημασία  στο σύνολο  της οικονομίας ενός καφενείου  και ειδικά σε ένα μικρό χωριό,  δεν αλλάζει όμως την ουσία των πραγμάτων. 

Και αυτό γιατί το λέω..

Γιατί η λύση που απαντά στο πρόβλημα έχει την πεμπτουσία σε αυτή την αρχή!  Ως εκ τούτου η λύση που εμείς πιστεύουμε ότι είναι ενδεδειγμένη είναι να προσεγγισθεί με την λογική στησίματος μιας επιχείρησης, Άρα,  θα πρέπει να τεθεί το θέμα εάν και πως μπορεί να αναπτυχθεί μια βιώσιμη επιχειρηματική δραστηριότητα με σκοπό και αντικείμενο της λειτουργία ενός <<Παραδοσιακού Καφενείου>> .

 

Επομένως μόνο με την λογική της επιχειρηματικότητας μπορεί να προσεγγιστεί η λύση.

ΣΕΛΛΑ 2013

Το Σελλά έχει μάξιμουμ 45 μόνιμους κατοίκους και το 60% είναι πάνω από 70 ετών, ενώ το 30% μεταξύ 55  και 70. Η νεολαία είναι σημαντική μειοψηφία. Οι χρονικές περίοδοι που ευνοούν τις επισκέψεις στο χωριό,  είναι κατά το μήνα Αύγουστο αλλά και  με πολλούς ετεροδημότες κατά τις γιορτές του Πάσχα και των Χριστουγέννων, και άλλων ειδικών ημερών, όπως κηδείες, μνημόσυνα, γιορτές, μάζεμα των ελιών κλπ… Ως εκ τούτου με την υφιστάμενη αγορά καθίσταται αδύνατη και μη βιώσιμη μια συντεταγμένη λειτουργία του καφενείου. Πόσες πωλήσεις μπορούν να επιτευχθούν από τους παραπάνω ? Ελάχιστες είναι η απάντηση. Ελάχιστες γιατί σε καμιά των περιπτώσεων δεν φτάνουν να συντηρηθεί το καφενείο…

Ας πάμε στο πρώτα βήματα που πρέπει να γίνουν, κατά την δική μας άποψη πάντα !

Εκτιμάμαι ότι:

 

1. Θα πρέπει οι τοπική αυτοδιοίκηση να επιδείξει εξωστρέφεια και  μέσα από ανοικτές διαδικασίες να προσελκύσει ικανό, με γνώση και όρεξη για δουλειά άτομο, που θα έχει την επιχειρηματική ικανότητα στο << DNA>> του.

2.  Για να είναι βιώσιμο το καφενείο θα πρέπει να διευρύνει την αγορά (πελάτες). Επομένως θα πρέπει να ληφθούν υπόψη τα εξής στοιχεία.     Ποια είναι αυτή η διευρυμένη αγορά που απευθύνεται ?       Η απάντηση ειναι αυτονόητη για το δικό μας σκεπτικό.   Είναι όλα τα χωριά της Τριπύλης καταρχήν αλλά και της ευρύτερης περιφέρειας στην Τριφυλία που γειτνιάζουν με το Σελλά (από το διλπανό κεφαλοχώρι Αετό μέχρι και την Κυπαρισσία), αλλά και γενικότερα ο Ν. Μεσσηνίας, θα πρέπει να αποτελεί εν δυνάμει target group για προσελκυση πελατων. 

3.  Χρειάζεται ο επιχειρηματίας που θα το αναλάβει να στοχεύσει τον ντόπιο και ξένο  τουρίστα της περιφέρειας.  Με άλλα λόγια χρειάζεται στοχευόμενο marketing. Π.χ.  ξενοδοχεία, πανδοχεία κ.λ.π. και, όπως αντιλαμβάνεστε, ο επιχειρηματίας πρέπει να μπορεί να κάνει  καλές Δημόσιες Σχέσεις, έτσι ώστε να καταστήσει το καφενείο, ως προορισμό.

 

4.   Για να έχουν νόημα τα παραπάνω θα πρέπει να υπάρχει το κατάλληλο προϊόν!  Δηλαδή να υπάρχει ένα σύγχρονο καλά οργανωμένο καφενείο,  με καλή παραδοσιακή αισθητική και με προϊόντα, που να ελκύουν την επίσκεψη (φαγητό, καφέ κλπ). Θα πρέπει να μπορεί να συνθέσει την προώθηση τοπικών παραδοσιακών προϊόντων (π.χ. μέλι, κρασί, ελιές, ελαιόλαδο, αυγά κ.λ.π.) σε συνδυασμό με ντόπιους παραγωγούς, έτσι ώστε να επιτυγχάνει διττό αποτέλεσμα, καθώς από την μια θα έχει ποικιλία ντόπιων προϊόντων να προσφέρει και από την  άλλη θα προωθεί της προσπάθειες των ντόπιων παραγωγών προϊόντων, και με αυτό τον τρόπο!


5. Το σημείο που βρίσκεται το κλειστό καφενείο αισθητικά είναι υποβαθμισμένο καθώς δεν αναδεικνύεται έτσι ώστε να αποτελεί ένα σημείο αναφοράς στο χώρο.  

 6. Tα τελευταία χρόνια στην περιοχή Τριπύλης κατά την χειμερινή περίοδο, που επιτρέπεται το κυνήγι, έχουμε παρατηρήσει ότι προσελκύονται κυνηγοί, τόσο από την Μεσσηνία, όσο και από πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας, που έρχονται στα μέρη μας,   με σκοπό το κυνήγι  (π.χ. αγριογούρουνα κ.λ.π.)  Όλοι αυτοί, είναι μια εξαιρετική δεξαμενή δυνητικών πελατών για ένα σωστά οργανωμένο παραδοσιακό καφενείο,  που ο ιδιοκτήτης θα έχει τις κατάλληλες δυνατότητες και δεξιότητες, έτσι ώστε  να τους προσελκύσει. 

 

Η επιχειρηματικότητα είναι προφανές ότι δεν εξαντλείται στους υφιστάμενους κατοίκους,  αλλά με τους πάντες που είναι πρόθυμοι και μπορεί να έχει κάποιος απο αυτούς τις ικανότητες, τις κατάλληλες  δεξιότητες, τις γνώσεις, το κεφάλαιο και  πιθανόν την κατάλληλη ηλικία! Εάν θα πρέπει να γίνει κάτι από την τοπική αυτοδιοίκηση είναι να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση και να ενημερώσει για τα προγράμματα ΕΣΠΑ που τυχόν υπάρχουν και πως μπορεί να τα αξιοποιήσει ο κάθε ενδιαφερόμενος ! Επιπλέον η τοπική αυτοδιοικηση χρειάζεται να δημιοργήσει ένα περιβάλλον φιλόξενο, που μέσα  απο αυτό και με  οδηγό την εξωστρέφεια να αναζητήσει τον άνθρωπο εκείνο,  που θα πάρει το ρίσκο να δημιουργήσει  μια μικρή επιχείρηση,  αλλά μεγάλη για το χωριό, η οποία θα  είναι απολύτως χρηστική για τους μόνιμους κατοίκους,  ελκυστική και λειτουργική για τους επισκέπτες, από όπου και αν προέρχονται. 
 

Μόνο έτσι μπορεί για τον μέλλον να υπάρξει μια βιώσιμη λειτουργία καφενείου και οτιδήποτε άλλο εκτιμώ ότι είναι ανώφελο και άστοχο να επιχειρείται για τον απλούστατο λόγο, ότι θα αποτύχει παταγωδώς. 

Ημίμετρα του τύπου (εντευκτήριο, αναψυκτήριο κ.λ.π.) ή    να το έχει κάποιος απλά ανοιχτό χωρίς να διαθέτει τα παραπάνω, και θα βαρεθεί και δεν θα έχει κίνητρο να το διατηρήσει ανοικτό, αλλά και ούτε θα μπορεί να προσφέρει την χρηστικότητα που αρμόζει και χρειάζεται ενα χωριό  απο ενα καφενείο. Ως εκ τούτου, θα βρεθεί  νομοτελειακά και πάλι το χωριό σε πλήρες αδιέξοδο…

Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν στο Σελλά μπορεί να αναπτυχθεί ένα καφενείο αντίστοιχων προδιαγραφών. Εάν δηλαδή υπάρχουν οι δυνατότητες για κάτι τέτοιο.

 

Η απάντηση είναι σίγουρα ΝΑΙ ! Και που στηρίζεται αυτή η  απάντηση? 

Ας δούμε κάποια στοιχεία που ενδεχομένως να δικαιολογούν τα παραπάνω. 

Το Σελλά απέχει μόλις 19 χιλιόμετρα τόσο από την Κυπαρισσία, όσο και από το Δώριο. Η απόσταση μέχρι το μεγάλο κεφαλοχώρι Αριστομένη στην κεντρική Μεσσηνία δεν είναι πάνω από 25 χιλιόμετρα. Σε αυτή την ακτίνα υπάρχουν πολλά χωριά με πολλούς κατοίκους και κυρίως πολλούς επισκέπτες. Δυνιτικά αυτά τα χωριά αποτελούν δεξαμενή άντλησης προοπτικών πελατών για ενα σωστά οργανωμένο παραδοσειακό καφενείο στο Σελλά. Επιπλέον!!! 

Στην Μεσσηνία τα τελευταία χρόνια,  υπάρχει μια αυξητική τάση σε τουρίστες στο Ν. Μεσσηνίας με τις υποδομές που αναπτύσσει ο νομός, (βελτιωση στα αεροδρόμια, λιμάνια, μαρίνες  κλπ) και με πυρήνα ελξης το μεγάλο Ξενοδοχείο του νομού μας  ( Costa Navarino), και δεδομένου ότι ο νομός βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις τουριστών σε σχέση με άλλους νομούς στην Ελλάδα, είναι πολύ πιθανόν  η κατάσταση αυτή να αλλάξει ραγδαία τα επόμενα χρόνια. Ως εκ τούτου,  ο νομός θα κατακλυστεί από επισκέπτες που διψούν να επισκεφτούν  όμορφα και παραδοσιακά χωριά, όπως το ΣΕΛΛΑ!. Είναι προφανές,  ότι ένας σωστά καταρτισμένος και με όραμα συμπατριώτης- συντοπίτης, που θα θελήσει να δημηουργήσει και να λειτουργήσει,  ως ενας εν  δυνάμει επιχειρηματίας-    μπορεί κάλλιστα να  εκμεταλλευτεί στο έπακρον αυτό το Νis Μarket, που προσφέρεται από την περιοχή μας στο συγκεκριμένο αντικείμενο δραστηριότητας.
 

Μέχρι τώρα έχει παγιωθεί μια αντίληψη σχετικά με τον τρόπο,  το πώς και τι πρέπει να γίνει για το καφενείο. Η εν λόγω  αντίληψη καθόριζε την λογική των πραγμάτων,  με αποτέλεσμα να έχει εμπεδωθεί,  ως  ντε φάκτο νοοτροπία. 

 Έτσι,  ο μέσος συμπατριώτης  πιστεύει ότι έτσι είναι τα πράγματα  και ότι πάνω σε αυτές τις αντιλήψεις πρέπει να κινηθούν οι όποιες  διαδικασίες, για να δοθεί μια λύση... 

.........μια οποιαδήποτε λύση... ..

Με συγχωρείτε αγαπητοί συμπατριώτες, όσοι δηλαδή από εσάς έχετε αυτές τις αντιλήψεις, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα. Δεν μπορεί να έτσι τα πράγματα!  Εκ του αποτελέσματος δεν ειναι έτσι τα πράγματα και όχι γιατι το λέω εγώ, απλά γιατί διαφορετικά θα είχαν υλοποιηθεί οι όποιες λύσεις επιχειρήθηκαν και θα είχε λυθεί το θέμα με τον καλυτερο δυνατό τρόπο. Εκ του αποτελεσματος, δεν έχει επιτευχθεί.

Το θέμα όμως δεν είναι η νοοτροπία και ούτε η σκέψη  και η  άποψη. Εάν κάποιος προσπαθήσει να το  δει σφαιρικά, διαπιστώνει ότι  αγγίζει ευρύτερα το οικονομικό σύστημα που επικρατούσε στην Ελλάδα  και διαχεόταν   στην περιφέρεια και το οποίο είναι εκατό χρόνια πίσω  όσον αναφορά το επιχειρείν!

Επομένως...

Η επανεκκίνηση της λειτουργίας του καφενείου στο ΣΕΛΛΑ, σύμφωνα με το προτεινόμενο θεωρητικό σενάριο, είναι θέμα αποφάσεων. Ο καθένας μας καλείται να σταθμίσει κόστος και ωφέλειες (cost-benefit analysis) για κάθε εναλλακτική.
 

Είναι προφανές, ότι αναγνωρίζω ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στην υλοποίηση.  To κυριότερο πρόβλημα είναι το κόστος ίδρυσης και το κεφάλαιο που απαιτείται και πραγματικά σε αυτό το θέμα η χώρα μας, είναι όχι απλά πίσω αλλά <<αποτρέπει>> στην πράξη το επιχειρείν!  Επιπλέον, η καινοτομία  απαιτεί καινοτόμο σκέψη και επομένως ένα δεύτερο πρόβλημα είναι πως θα πρέπει να βρεθεί κάποιος που θα έχει καινοτόμες σκέψεις στο εν λόγω θέμα, που μας απασχολεί και προτίθεται να τις υλοποιήσει στο χωριό μας. 
  

Συμπερασματικά,  κατανοώντας τη σημασία του παραδοσιακού καφενείου ως θεσμού,  που συνδέεται άμεσα με την ελληνική κοινωνία,  τις ανάγκες που απορρέουν, αλλά και την ανάγκη διατήρησής του στο χρόνο, θα πρέπει να ενεργοποιηθούμε και να ενθαρρύνουμε νέους αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους  τόσο να τα επισκέπτονται όσο και να τα δουν σαν μια καλή επιχειρηματική βάση στην περιοχή. Στην Ελλάδα της οικονομικής και όχι μόνο κρίσης που διέρχεται εδώ και πέντε χρόνια  τα παραδοσιακά καφενεία διατηρούν την ταυτότητα τους αναλλοίωτη, περιμένοντας καθημερινά τον πελάτη που θα υποκύψει στην ομορφιά τους.
 

Η στήριξη και κατασκευή ενός παραδοσιακού καφενείου στο ΣΕΛΛΑ, κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, πιστεύω ότι θα επιφέρει όφελος σε αυτόν που θα επιχειρήσει να το πράξει και μεγάλη προστιθεμένη αξία στο χωριό μας!
 

Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν συντοπίτες, που θα διαφωνούν με αυτή την άποψη. Δηλώνουμε ευθύς  εξαρχής,  ότι δεν διεκδικούμε την μοναδικότητα της ιδέας και το αλάνθαστο της σκέψης. Στο παρόν κείμενο εκφράζουμε κάποιες  ιδέες και σκέψεις, που πιστεύουμε ότι είναι σωστές και δεν διεκδικούμε να ανακαλύψουμε και πάλι τον τροχό. Ως εκ τουτου, θα πρέπει να γνωρίζουν όσοι διαφωνούν με τις ιδέες και αποψεις που αναπτύξαμε, ότι υπάρχουν πολλά επιτυχημένα παραδοσιακά καφενεία στην ελληνική επικράτεια και αρκεί κανείς να τα μελετήσει και να δει τι τα κάνει επιτυχημένες επιχειρήσεις στις τοπικές τους κοινωνίες, αποβάλλοντας εγωκεντρικές και εσωστρεφείς συμπεριφορές.

Θα είναι ευχάριστο να ανταλλάξουμε απόψεις στη βάση που θέτουμε τις παραπάνω ιδέες ως προς το βαθμό υλοποίησης.
 

Για το Sella Blog News
Ο Διαχειριστής
Βασίλειος Αργυρόπουλος