ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ - ΜΕΓΑΛΗ ΠΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΜΕΛΙΟΥ

Σε μια εμπεριστατωμένη και εξαιρετική  συζήτηση με θέμα την

παραγωγή μελιού τα τελευταία χρόνια στην περιοχή Τριφυλίας αλλά και στην ευρύτερη περιοχή Πελοποννήσου , που έκανα τελευταία  με τον  ειδικό στην οργάνωση και παραγωγή ΑΑΑ ποιότητας μελιού  κύριο  Νικόλαο Παναγιωτόπουλο, εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι φέτος η παραγωγή έπεσε σε μηδενικά επίπεδα.  Ο κύριος Παναγιωτόπουλος καταγωγής από Κυπαρισσία, αλλά σχεδόν μόνιμος κάτοικος πλέον στο  Σελλα, έχει οργανώσει μια εξαιρετική μονάδα παραγωγής μελιού  με σημαντικές επιδόσεις ποιοτικού μελιού. Από την μια η χρόνια ενασχόληση με το συγκεκριμένο αντικείμενο και από την άλλη το μορφωτικό επίπεδο που διαθέτει, το μεράκι και το όραμα για σωστή δουλειά,  έχει καταφέρει να εξελιχθεί σε έναν ανερχόμενο δυναμικό παραγωγό μελιού. Ωστόσο, μου ανέφερε ότι τα τελευταία χρόνια και δη από το 2009 και μετά, ( χρονιά που ξέσπασε η οικονομική κρίση-τυχαίο? Δεν νομίζω..), η παραγωγή σημείωνε κάθετη πτώση από χρονιά σε χρονιά, μέχρι  που φέτος η παραγωγή έπεσε σε μηδενικά επίπεδα!!!   Το γεγονός αυτό προκαλεί εύλογες απορίες και ανησυχία , για το τι ακριβώς συμβαίνει και ποια θα είναι η προοπτική στα μελίσσια  ,καθώς όπως γνωρίζετε οι συγκεκριμένες κοινωνίες μελισσών, πέραν την τέλειας οργανωτικής δομής που διαθέτουν, είναι και εξαιρετικά ευαίσθητες κοινωνίες . Να θυμίσω στους φίλους αναγνώστες ότι πολλά χρόνια πριν υπήρξε στο Σελλά παραγωγός μελιού ο αείμνηστος Καλαντζέας, με μια μονάδα την οποία διατηρούσε στην περιοχή της μεγαληβρύσης.Ως εκ τούτου, ερευνώντας το θέμα διαπίστωσα ότι το πρόβλημα είναι παγκόσμιο, όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω.

Οι Επιστήμονες Ανακάλυψαν Τι Σκοτώνει Τις Μέλισσες Και Είναι Χειρότερα Από Ότι Νομίζατε!

 Όπως έχουμε γράψει στο παρελθόν, ο μυστηριώδης μαζικός θάνατος μελισσών που γονιμοποιούν καλλιέργειες αξίας 30.000.000.000 δολαρίων στις ΗΠΑ έχει αποδεκατίσει τον πληθυσμό των Apis mellifera της Αμερικής που ένας κακός χειμώνας θα μπορούσε να οδηγήσει τα χωράφια σε αγρανάπαυση .Τώρα, μια νέα μελέτη έχει επισημάνει μερικές από τις πιθανές αιτίες των θανάτων των μελισσών και τα μάλλον τρομακτικά αποτελέσματα δείχνουν ότι η αποφυγή του beemageddon θα είναι πολύ πιο δύσκολη από ό, τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα.   Οι επιστήμονες παλεύουν για να βρουν το έναυσμα για τη λεγόμενη διαταραχή κατάρρευσης αποικίας (CCD), που έχει εξαφανίσει περίπου 10 εκατομμύρια μελίσσια, αξίας 2 δισ. δολαρίων, κατά τα τελευταία έξι χρόνια. Στους ύποπτους έχουν συμπεριληφθεί τα φυτοφάρμακα, τα νοσογόνα παράσιτα και η κακή διατροφή. Αλλά σε μια πρώτη αυτού του είδους μελέτη που δημοσιεύεται σήμερα στο περιοδικό PLoS ONE , οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ έχουν εντοπίσει μία ποικιλία φυτοφαρμάκων και μυκητοκτόνων που μολύνουν τη γύρη που συλλέγουν οι μέλισσες για να τροφοδοτήσουν τις κυψέλες τους. Τα ευρήματα ανοίγουν νέους δρόμους για τους οποίους μεγάλος αριθμός μελισσών πεθαίνουν αν και δεν προσδιορίζουν τη συγκεκριμένη αιτία της CCD, όπου μια ολόκληρη κυψέλη πεθαίνει ταυτόχρονα.

Όταν οι ερευνητές συνέλεξαν γύρη από τις κυψέλες στην ανατολική ακτή, επικονίασης cranberry, καρπουζιού και άλλων καλλιεργειών και την τροφοδότησαν σε υγιείς μέλισσες, αυτές έδειξαν μια σημαντική μείωση στην ικανότητά τους να αντισταθούν σε μόλυνση από ένα παράσιτο που ονομάζεται Nosema ceranae .Το παράσιτο έχει εμπλακεί σε διαταραχή κατάρρευσης αποικίας αν και οι επιστήμονες φρόντισαν να επισημάνουν ότι τα ευρήματά τους δεν συνδέουν άμεσα τα φυτοφάρμακα με διαταραχή κατάρρευσης αποικίας (CCD).

Η γύρη μολύνθηκε κατά μέσο όρο με εννέα διαφορετικά παρασιτοκτόνα και μυκητοκτόνα αν και οι επιστήμονες ανακάλυψαν 21 γεωργικές χημικές ουσίες σε ένα δείγμα. Οι επιστήμονες εντόπισαν οκτώ AG χημικές ουσίες που σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης από το παράσιτο.

Πιο ανησυχητικό, οι μέλισσες που έφαγαν γύρη που ήταν μολυσμένη με μυκητοκτόνα ήταν τρεις φορές πιο πιθανό να έχουν μολυνθεί από το παράσιτο. Η ευρέως χρησιμοποίηση μυκητοκτόνων πιστευόταν ότι είναι αβλαβή για τις μέλισσες, καθώς είναι σχεδιασμένα να σκοτώνουν μύκητες και όχι έντομα, σε καλλιέργειες όπως τα μήλα.

"Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι τα μυκητοκτόνα μπορούν να επηρεάζουν τις μέλισσες και νομίζω ότι αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι η ανάγκη να επανεκτιμηθεί πώς θα γίνεται η επισήμανση αυτών των γεωργικών χημικών ουσιών," δήλωσε στο Quartz ο Dennis vanEngelsdorp, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.

Οι ετικέτες στα φυτοφάρμακα προειδοποιούν τους αγρότες να μην ψεκάζουν όταν οι μέλισσες γονιμοποιούν στην περιοχή, αλλά τέτοιες προφυλάξεις δεν έχουν εφαρμοστεί στα μυκητοκτόνα.

Οι πληθυσμοί των μελισσών είναι τόσο χαμηλοί στις ΗΠΑ που χρειάζεται επί πλέον ένα 60% των αποικιών που επιβιώνουν της χώρας μόνο για να γονιμοποιήσουν μία καλλιέργεια με αμύγδαλα στην Καλιφόρνια. Και αυτό δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα της δυτικής ακτής - η California προμηθεύει το 80% των αμυγδάλων στον κόσμο, μια αγορά αξίας 4 δισ. δολαρίων.

 

Τα τελευταία χρόνια, μια κατηγορία χημικών που ονομάζονται νεονικοτινοειδή έχει συνδεθεί με τους θανάτους των μελισσών και τον Απρίλιο οι ρυθμιστές απαγόρευσαν τη χρήση των γεωργικών φαρμάκων για δύο χρόνια στην Ευρώπη, όπου οι πληθυσμοί μελισσών έχουν επίσης πέσει κατακόρυφα. Αλλά ο vanEngelsdorp, ένας βοηθός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Maryland, λέει ότι η νέα μελέτη δείχνει ότι η αλληλεπίδραση πολλών φυτοφαρμάκων επηρεάζει την υγεία των μελισσών.

"Το θέμα των φυτοφαρμάκων από μόνο του είναι πολύ πιο περίπλοκο από ό, τι μας έχουν οδηγήσει να πιστεύουμε», λέει. «Είναι πολύ πιο περίπλοκο από ό, τι ένα μόνο προϊόν, το οποίο σημαίνει βέβαια ότι η λύση δεν έγκειται στην απαγόρευση μόνο μίας κατηγορίας προϊόντος."

Η μελέτη διαπίστωσε και μια άλλη επιπλοκή στις προσπάθειες σωτηρίας των μελισσών: Οι Αμερικάνικες μέλισσες, που είναι απόγονοι των ευρωπαϊκών μελισσών, δεν φέρνουν στην κυψέλη γύρη από τις καλλιέργειες της Βόρειας Αμερικής , αλλά συλλέγουν τροφή από τα κοντινά ζιζάνια και τα αγριολούλουδα. Αυτή η γύρη, ωστόσο, ήταν επίσης μολυσμένη με παρασιτοκτόνα, ακόμη και όταν τα φυτά αυτά δεν ήταν ο στόχος του ψεκασμού.

«Δεν είναι σαφές κατά πόσον τα φυτοφάρμακα παρασύρονται πάνω σε αυτά τα φυτά, αλλά πρέπει να ληφθεί μια νέα ματιά στις γεωργικές πρακτικές ψεκασμού», λέει ο vanEngelsdorp.

πηγη